واگر کسي طاعتي را به جا آورد و قصد قربت داشته باشد وليکن با آن غرضي دنيوي بياميزد عملش مشوب و غيرخالص است، مثل اينکه در روزه قصد فايده از پرهيز داشته باشد، يا براي خلاصي از خرج برده يا بدخلقي او وي را آزاد کند، يا در حج قصد صحت مزاح يا خلاصي از خرج برده يا بدخلقي او وي را آزاد کند، يا در حج قصد صحت مزاج يا خلاصي از بعضي از گرفتاريهاي وطن و شرور بدخواهان داشته باشد ، يا در تعلم علم قصد برتري و عزت در ميان مردمان يا سهولت طلب مال ، يا در وضو و غسل قصد خنک شدن يا پاکيزگي ، يا در صدقه دادن قصد رهايي ار اصرار و ابرام سائل داشته باشد.بنابراين در اين گونه موارد انگيزه طاعت تقرب است و ليکن بعضي از خواطر و انديشه ها اضافه مي شود و عمل او را از اخلاص خارج مي کند. برگرفته از کتاب جامع السعادات ج 2 ص 530