اما راه هاي دفع خواطر و انديشه هاي ريا در اثنا عبادت در حالي که انسان از آنها کراهت دارد، چهار است:

1- در رد وسوسه ها ي شيطان با وي به جدال و ستيزه پردازد و آن را ادامه دهد.

2- آنکه بر تکذيب و دفع شيطان اقتصار کند بدون اينکه به جدال وي برخيزد.

3- به تکذيب او نيز نپردازد، بلکه در ضمير خود به کراهت ريا و کذب شيطان اکتفا کند، و بر اين حال استمرار نمايد بدون اينکه به مخاصمه و تکذيب اشتغال ورزد.

4- بر آنچه در آن اخلاص و توجه به خدا هست ، يا به اينها رهنمون مي شود ، مانند پنهان داشتن عبادت و صدقه ، بيفزايد زيرا شيطان را به خشم مي آورد و موجب ياس او مي شود و اگر به اين عادت بنده پي برد از بيم آنکه مبادا بر حسناتش بيفزايد دست از او بر مي دارد.

و شکي نيست که اشتغال به مجادله و تکذيب و ادامه و اطاله ي ان مانع از حضور قلب مي شود و از توجه به خدا باز مي دارد ، و اين براي اهل سلوک نقصان است.پس راه درست براي هر مومني اين است که همواره در نهانخانه دل خويش ريا را مکروه دارد و شيطان را تکذيب.. برگرفته از جامع السعادات ج 2 ص 528