سلام رفقا! خوبین؟
یه راست میرم سر اصل مطلب..
این روزا خیلی حیرون شدم؛ سؤالایی تو سرمه که نیاز به جواب دارم.
ببینم! تمایلات ماهایی که ادعای مذهبی بودن می کنیم رو چی و کی باید شکل بده؟ من اینجا بطور خاص منظورم تمایلات در فرهنگ روزمره زندگی مثل نحوه پوشش، خرید لوازم مورد نیازاعم از کیف و کفش و لوازم خونه و... است. آیا باید معیار منم در خرید معیارِ- به قول بعضیا- این بچه قِرتیا باشه؟! (البته ناگفته نمونه که من خیلی از اونا رو صرف نظر از حجاب و برخی مسائلشون از خودم و بعضی بچه مذهبیا بیشتر قبول دارم)
باید مارک کیفِ 150 هزار تومنی منم D&G و Dior باشه؟
حاشیه های مانتو و نقش نگین حلقه منم علامت ورساچ باشه؟
چون امسال سفید و مشکی مُده از شر تا پام و همه جهیزیم و باید این رنگی بخرم؟
تا عروس شدم تندی بدو ام و برم موهامو رنگ نسکافه ای و کاراملی و های لایت کنم؟
سرویس طلام –چون بچه پولدارم و دارندگی و برازندگی! و شأن خونوادگی و این حرفا- زیر 17 میلیون نباشه؟
تو جهیزیم –بازم چون می تونم!- ماشین ظرفشویی و ماشین کهنه شوی بچه –البته با عرض روم به دیوار- و فرش ابریشمی و خیلی چیزای دیگه که من اسمشم نمیدونم باشه؟
منم اگه می خوام برا داداشم زن بگیرم کلی شعار بدم که دختر مذهبی میخوایم ولی موقع عمل که بشه بگیم نه دختره دماغش نیم درجه انحراف به چپ داشت! تازه کارمند هم نبود، آخه نیست داداشم بیکاره می خوایم دختره خرج خونه رم بده.
بچه ها یکی به من بگه اگه کسی شأن خونوادگیش اشرافیگریه پس بحث ساده زیستی رو امام (ره) برا کی گفتن؟
برا خونواده های متوسط و فقیر که حتی اگه بخوان هم نمی تونن جز ساده زیست باشن؟
آیا باید حس زیبایی شناختی ما رو هم اونور آبی ها تحریک کنن؟
بچه ها اینایی که گفتم چیزایین که خارج از جمع وبلاگیمون در سطح جامعه دیدم یه وقت سوءتفاوت! نشه. ضمنا با اینکه اینا به نظر، استفهام انکاری اند ولی واقعا نیاز به جواب دارم.
آخه میدونین اگه اینجوری رفتار نکنی بیشتر تو چشمی و مایه تعجب و دائما باید با اطرافیا خصوصا مادرت که دوست داره بهترین باشی کشمکش داشته باشی؟ چطور باید رفتار کرد که معیارات رو اونور آبیها تعیین نکنن و از طرفی اینقدر هم با آدمای دور و برت متفاوت نباشی؟؟
خدا رحم کنه؛ بچه ها با خوندن این مطالب نکنه یه وقت چشم و گوشتون وا شه و تو خط بعضیا بیفتین.
درسته که جواب کامل این سؤالا رو شاید ندونم ولی فقط اینو می دونم که :
در کربلا ام البنین –سلام خدا بر او و شهدایش- منتظر بود بشنوه که بچه هاش نکنه از شش ماهه رباب –سلام خدا بر او و شهیدش- در میدون دفاع از حسین -صلوات الله علیه- کم بیارن...
این معیار رباب و ام البنین بود.
والسلام علی من اتبع الهدی
