In the name of God, the …

A letter from a Moslem Iranian girl to Moslem girls and women of Egypt

Thanks and gratitude just for the Creator.

I talk to non of, Amir Abdullah, Hosni Mobarak and other clergyman …, that I wont talk or even matter "اشباه الرجال و لا رجال".

I talk to brave women of Egypt land.

I know you, my dear sisters and people in your land, from written stories and what I have heard. I know you of great and originated civilization; know you of bright and deep thoughts. And know your pens which go for projecting truth. I know you of noble people who appreciate Mohammad prophet and his way, gratefully.

I know you are aware, language, would not split our one strong believe in truth, and the way His messenger has shown to, in which we can live free. die free and present in dooms day free. Our prophet has learned us standing up to, instead of being silence in the battle field of truth and falsity, and he himself was always the pioneer in the way he had shown to.

My dear sister!

Now is the time to turn the pages of the Haman calendar, Look at it cleverly to see we are fellow which month. Moharram is an event which is full of notification, not only for us but also for all who are the addressee of grand daughter of our prophet. Where she stated: "یا شیعه ال ابی سفیان، ان لم یکن لم دین فکونوا احرارا فی دنیاکم"

Today years after that event, again we are witness of aggression al e abi sofian and so to the followers of prophet Mohammad, and Freedom will not let me and you to just look or with small not distinguishing movement become careless and ignore our duty. Freedom invite us to awareness, Jahad and aiming dear sons of Islam.

And now after acceptance of invitation, we should know what to do, then start to do so, to became wellbeing at last.

I say of my people who whole world are aware that has passed considerable encouraging revolution; even if now I listen carefully to tone of history I can hear the sound of mothers and women of my land that confirm:

 "و اعلموا انما اموالکم و اولادکم فتنه و ان الله عنده اجرا عظیم"

 then they dressed their husband and children with chain mail and send them to the battle field, to fight for God"s pleasure and give the price of freedom by the blood. The streets of my land are familiar with the million steps of youth, old, women and men of my land which strongly hit the mouth of devil and the followers, and also is familiar with the smell of their soul and blood. Is it possible to achieve freedom and wellbeing without giving price and a noble leader?

If you also listen with great care beyond distances will hear my voice which from the beginning of falsity attack, through it with strong angriness and hatred to the leader of world devil followers. In my land, fists are ready, steps are strong and shout are enormous and will shake the fundamentals of falsity.

We are ready and wait to be let flow up as a ruining storm to free the world from the dirty existence of Zionism and their followers. Kill or to be killed, both are victory.

And now my dear sister;

I know you are awake and waiting for opportunity to shout at the  falsity leader in the world with great hatred form the  cruelty which imposed to people.

I appreciate your awake ness and know you also are sad about what happened to our Moslem brother and sisters in your neighborhood, you are much more nearer than us and feel lively the big kill in Gaza. People in there are innocence and have no shelter but the God"s, and you see the devil in the dress of bad people. And I know your voice would not be heard but by free men.

But how we can help human in there while the Egyptian government that has made a cage for them and run their goals forward. What a great cruelty  and what greater silence!

What happened to us?!

But all helps of food and drug by humanity concerns and doctors which without any weapon and motivation for killing, volunteered to enter fire and blood field just for curing human being injures, has been kept behind the closed Rafah door in a subtle wait.

Tell me where can I see Egyptian leader humanity?! People of Egypt are waiting whose humanity? Whose breviary? Are they waiting Non aware clergymen, who in the battle of fire and blood are happy and cheerfully spending time with their dancers and drink wine with devils? Or they are waiting Hosni Mobarak! Who is dead pleasant to shake hand with Lioni? You think they feel pity for Gaza ? or understand Islam, freedom or humanity?

What happened to us? When other people who are not even Moslem stood up to , but there in border of Gaza all shouts of human helps has stopped behind Rafah gateway! My hands are now far away to those doors but yours are different. Rafah is in wait for reply of you and your family.

My dear! Open your eyes to see, and listen carefully.

"و لا تکونو کالذین قالوا سمعنا و هم لا یسمعون"

Some leader and lords of Moslem country with unusual weapons of Israel, and the happiness which is the result of children death and with the cry tone of sad mothers are dancing!

What happened to Egypt , the heart of middle east, which not even the shout of innocence people of Gaza but also the shout of her people is not heard!

A noble person said: not only the Gaza is in محاصره but the Islam is occupied… Gaza the most alive and free territory of Islamic geography, in the sadness of occupied world of Islam is crying. They omit themselves  to free up Moslems.

Small tones were thrown to minor devil and in Gaza small children of Abraham stone in hands fight to major devil.

By the down fall of each Zionist Moslem government one pillar of Israel would be broken and ruin.

Now you should start Jahad from inside your land and make your government to take out their boot from the mouth of Gaza people. 

Stand up and with million hand which in street went up through sky, open the Rafah doors to help Gaza to breath.

Brave women of Egypt!

Stand up and make your family stand up to: that the dooms day is not far away. Filed is Gaza field but is our exam field.

هوالرحیم

سلام

از پیام های تحویل    gmail    بر می آد که  نامه ها به مخاطب تحویل نشده. یه میل به آدرس   ruyesh12@yahoo.com    با همون پسوورد قبلی ساختیم .اما بازم تحویل نمی شه. اگه برای رفع این مشکل راه حلی پیدا کردید اعلام کنید.

متن انتهای نامه هم یه چیزی تو این مایه ها می تونه باشه. اگه بیشتر بلدین ، بردارین ، تصحیح کنید و برای استفاده بقیه بذارید رو بلاگ.

Our Dear brothers and sisters

Hi

We are a group of Iranian students

You can communicate us with this mails:

ruyesh12@yahoo.com

mujahid.iran50@gmail.com

برای برادران مجاهدی که زحمت نگارش نامه ها  رو کشیدن دعا کنید

هوالعزیز

باعرض سلام وخسته نباشید خدمت همه دوستان عزیز

چند تا نکته بود ، به اضافه چند تا پیشتهاد که دوستان مطرح کرده بودند که لازم دیدم ، شما رو در جریان اونها قرار بدم:

<!--[if !supportLists]-->1-     حتماً در جریان طرح مربوط به نامه نگاری با دانشجویان مصری که عده ای از دوستان عزیز با پیگیری ها و زحماتی که متقبل شدند مشغول اجرای اون و پایه گذاری یه کار بنیادی اند ، هستید. درباره نامه ها لازمه اول از اعضای گروه احرار که آدرس هاشونو در اختیار ما گذاشتند تشکر کنم و عرض کنم، وصی الحسن زحمت تقسیم آدرسهایی که از اعضای گروه احرار گرفته بود رو کشید و به طریقی که اعلام کرد در اختیار دوستانی که اعلام آمادگی کرده بودند قرار داد ، لطف کنید ،چون ارسال این نامه ها قراره(به پیشنهاد دوستان وبه خاطر اثر گذاری ریشه ای تر وارتباط  با پایگاه های دانشجویی مصری و شاید ایجاد جبهه ای یکپارچه بین دانشجویان مسلمان ) مستمر باشه وبه ارسال یکی، دو نامه اکتفا نشه ، هر عزیزی که موفق به ارسال نامه به آدرسهایی که در اختیارشه ، شد به وصی الحسن اطلاع بده تا ایشون آمار نامه های ارسال شده و گروه هایی که نامه ها بهشون ارسال شده و اینکه کدوم نامه به کدوم آدر سها ارسال شده و... رو نگه داری کنند. اگر  عزیز دیگه ای هم  به همکاری در هر کدوم از زمینه های مورد نیاز ، تمایل دارن ، لطفاً اعلام کنند. نامه هایی بعدی هم گو یا ان شاا... به زودی میرسه.

<!--[endif]-->

<!--[if !supportLists]-->2-      دوتا کار مونده که به خاطر مشکلی که گاهاً در مورد نصب نرم افزار مربوط به ایمیل ها، روی سیستم هایsingle  و خانگی به وجود می آد ، هنوزانجام نشده و دوستان به خاطر این مشکل موفق به انجامش نشدند . یکی پیدا کردن ایمیل های مربوط به خبر نگاران و خبرگذاری ها(که البته آدرس چند تا خبرگذاری و روز نامه رو داریم ، منتها باید با نرم افزارمذکور، ایمیل هاش در بیاد) و دومی در آوردن ایمیل های چند گروپ دانشجویی مصری که نازنین فاطمه آدرس هاشو پیدا کرده بود .( گویا بچه ها به این گروپ ها سر زدن وعنوان کردن که برای اهداف ما ایمیل های مناسبی داشته) اگر کسی می تونه در این موارد کمک کنه لطفاً اعلام کنه.لینک نرم افزار تو کامنت های وبلاگ هست.

<!--[endif]-->

<!--[if !supportLists]-->3-     نامه های مربوط به ، طلبه مسلمان ایرانی و خبرنگار مسلمان ایرانی ، گویا از طریق واسطه هایی که فدایی سید علی،می شناخت در حال پیگیریه.

<!--[endif]-->

<!--[if !supportLists]-->4-      توی   gmail   باید یه توضیحی در باره گروهمون و نحوه ارتباط مخاطبین با خودمون ، بذاریم تاهمراه نامه ها به مخاطبان ارسال بشه ، این کار با تنظیم یه متن توی setting انجام میشه. نیاز به یه اسم برای معرفی گروه و یه سری توضیحات به انگلیسی داریم (که ذکر بشه ، اسم گروه ما فلانه، هدفمون از ارتباط با شما فلانه و شما از طریق این ایمیل ها، در صورت تمایل می تونید با ما تماس بگیرید). بچه هایی که زبان انگلیسیشون خوبه هر چه سریعتر یاعلی.

5-  لطفاً متن انگلیسی و عربی نامه(فارسیشو هم می تونید) تو یه نامه قرار بدید و ارسال کنید.

<!--[endif]-->

<!--[if !supportLists]-->6-     سرباز روح ا... در باره اردوی جنوب امسال دو تا پیشنهاد داده . اول اینکه برای انتقال تجربیات ، نظرات، نگرانی ها ، انتقادات و ... فقط یک نفر رو از بین خودمون انتخاب کنیم تا با مسئول حوزه در ارتباط باشه . قطعاً دوستان به مزایای این کار واقفند. دوم اینکه ، با مسئول حوزه هماهنگ بشه ، و اگر دوستان  بسیجی، امسال سهمیه ای برای عزیزان فارغ التحصیل ندارند و یا اینکه خود دوستان به دلایلی نمی تونند اردوی دانشجویی رو همراهی کنند، در یه تاریخ مناسب مثل 28 صفر و یا اربعین یه اردوی یه اتوبوسه برای دوستان فارغ التحصیل بر پا بشه . که البته می طلبه دو سه نفر برای انجام کارهاش پایه کار باشن .<!--[endif]-->

این کار مزایا و معایبی داره. به عنوان مثال یه عیبش اینه که شاید در هر حال برای اعضای بسیج شائبه ی این گمان به وجود بیاد که دوستان فارغ التحصیل ،مستقل از ما و جدای از ما کار میکنند و یا مشکلات دیگه. در مقابل حسنش اینه که اگه به هر دلیلی نتونستیم با اعضای فعلی دانشجوی بسیج تو این اردو شرکت کنیم و تداوم ارتباطمون رو با اونا حفظ کنیم ، ابا شرکت فارغ التحصیل های سال های گذشته،رتباط خود بچه های فارغ التحصیل با هم حفظ میشه.

<!--[if !supportLists]-->7-     در این دو مورد موظفید اگر مخالفید با ذکر نام مستعار نظر مخالفتون ، واگر موافقید فرد پیشنهادیتون رو در اولین فرصت اعلام کنید .متن توضیحات نامه ها و اسم گروه، روهم مد نظر داشته باشید.

      فکر کردن به تشتت و جدایی مسلمونا  ، نبرد همیشگی حق و باطل ، ایجاد جبهه یکپارچه اسلامی در جهان ( حتی در حد دانشجویان دو کشور یا بیشتر)،و... شاید باعث شه ایده های نویی برای رفع این مشکل به ذهنمون برسه . کما اینکه ، در ابتدای بروز بحران غزه ، تو این فکر بودیم اگر الان یه پایگاه محکم توی مصر داشتیم چقدر جلو بودیم!

<!--[endif]-->

ممنون از حوصلتون.

خدا بیش از این شما رو در مسیر ولایت الهی قرار بده ، ان شا ا...

 در پناه خدا موید و سربلند باشید.

انسان و تکنولوژی

یوسفعلی میرشکاک

 اکنون می­دانیم که از تکنولوژی و تقدیر تکنولوژیک نه گریزی هست و نه گزیری. و می­دانیم که این تقدیر- چه آن را رحمانی بینگاریم چه شیطانی- فراروی بشریت گسترده است و بشر امروز جز در همین ساحت متوطن نیست. می­دانیم که این ساحت بر دیگر ساحات غلبه کرده و هر آنچه را با خود سازگار نمی­بیند حذف می­کند. می­­دانیم که جنگیدن با تکنولوژی محال است و تمام وجوه هستی انسان کنونی، به تکنولوژی و تقدیر تکنیک بستگی تام و تمام پیدا کرده­اند و... اما هنوز نمی­توانیم باور کنیم که آینده یکسره در اختیار تقدیر تکنولوژی باشد و هنوز گمان می­بریم سازنده تکنیک انسان است و کنترل آن را در دست دارد. اما دیر زمانی است که دیگر چنین نیست. امروز این تکنیک است که بشر را سامان می­دهد و راه می­برد و آموزگار اوست. منش و بینش بشر کنونی را تکنولوژی رقم می­زند. نه تنها مناسبات معیشتی انسان یکسره در قلمرو تکنیک است، بلکه اخلاق او روز به روز تکنیکی­تر می­شود و تمام شئون عاطفی او دگرگون و با تمدن تکنیکی سازگار شده است. بشر امروز ناچاری و حقارت خود را دریافته است ولی گمان می­برد با داشتن سهم بیشتری از امکانات تکنیکی نجات پیدا خواهد کرد. تنها عرصه­هایی که هنوز کاملاً به تصرف تقدیر تکنولوژیک درنیامده، غرایز ابتدایی بشرند، ولی در همین عرصه­ها نیز بشر برای رفع و دفع غرایز خود، تکنیکی می­اندیشد. فی­المثل غریزه جنسی را نیز نوعی گرسنگی به حساب می­آورد نه سرشتی که مدار بسیار از عواطف عمیق باشد. در یک کلام، بشر جدیدی در حال ظهور است؛ بشری برآمده از تکنیک و سرسپرده به آن، اما این ظهور چون نسل به نسل تشدید می­شود، محسوس نیست. البته اهل تفکر آن را به خوبی حس می­کنند و پیرامون آن می­اندیشند، اما از کسی کاری ساخته نیست. زیرا امکان انتزاع وجود بشر از تقدیر تکنیکی وجود ندارد. مهم و صد البته دهشتناک این است که ما نیز، روز به روز به سوی این یگانگی با تکنیک و تقدیر تکنیکی پیش می­رویم بی آنکه کاری از ما ساخته باشد. ما در ساختن و پیش آوردن تکنولوژی و غلبه بخشیدن به تقدیر تکنیک مداخله­ای نداشته­ایم. ساحت ما ساحت ایمان بوده است. اما امروز ناخواسته در ساحت تقدیر تکنولوژیک مستقر هستیم و شاهدیم که بطور مستمر، برج و باروهای ایمان در عرصه­های مختلف فرو می­ریزند، بی آنکه بتوان آنها را از نو بنیاد کرد. به راستی چگونه انسانی در حال سربرآوردن است؟ و چنین انسانی که فارغ از هرگونه التزام به ایمان به حوائج تکنیکی خود نمی­اندیشد با ما چه نسبتی دارد که از طرفی نگران ایمان و نحوه حیات وی بر بسیط خاک هستیم و از طرفی ظهور و انتشار او ما را مضطرب می­کند؟ ما طرحی گاه واضح و گاه کمرنگ از این انسان عجیب و غریب – انسان تکنولوژیک- در خود می­بینیم و دستپاچه و هراسان می­شویم. دشوار است که بگوییم چنین موجودی با ما از چه بابتی شبیه خواهد بود، اما از هم اکنون می­دانیم که این موجود در ساحت ایمان به سر نخواهد برد یا لااقل ایمان این موجود تکنولوژیک شباهتی به ایمان ما نخواهد داشت. معلوم نیست این پدیده حیرت­انگیز با مواریث دینی و معنوی چه راهی در پیش خواهد گرفت. اما مسلم است که فرصت پرداختن به این عوالم ندارد و چه بسا که چنین ساحاتی با این عنوان که سودی ندارند و در زیست الکترونیکی تکنیکی مثمرثمر نیستند یکسره حذف و به حاشیه رانده شوند. از هم اکنون معلوم است که اخلاق به معنایی که بشر تاکنون شناخته و با آن سر و کار داشته در زندگی انسان الکترونیک آینده هیچ شانی نخواهد داشت و عواطف یکی پس از دیگری ناپدید خواهند شد. هنر هم اکنون مغلوب تبلیغات است و تکاپوی ناچیز هنرمندانِ وفادار مانده به ساحت ایمان، از عهده تصرف در عقل و نفس تکنولوژیک برنمی­آید و این وضع نشان می­دهد که در آینده هنر نیز از دایره زندگی بشر به بیرون رانده می­شود. اگر هم چنین نشود بدون هیچ شک و شبهه­ای هنر و هنرمند در خدمت تام و تمام تقدیر تکنولوژیک درآمده و از ساحت معنا خارج می­شوند. این سرنوشت در انتظار شعر و ادبیات و دیگر قلمروهای فرهنگ نیز هست و هر اندازه رسانه­های الکترونیکی و میکروالکترونیکی فراگیر قدرت بیشتری پیدا کنند، فرهنگ به معنایی که ما می­شناسیم یا محدودتر می­شود یا به تصرف تقدیر تکنیک گردن نهاده و بسط و گسترش آن را به عنوان غایت خود می­پذیرد و به عبارت دیگر قلمرو خود را به تکنولوژی وامی­گذارد.

به هرحال تمدن آینده یکسره تمدن صورت است و جز صورت، معنایی مطرح نخواهد بود تا بگوییم میان فلان صورت و بهمان معنا دیالوگ یا چالش برقرار است. صورت به معنای گسترده و عام و شامل به جای هرگونه معنا خواهد نشست و تمام وجوه باطنی و معنوی انسان به صورت تقلیل خواهند یافت و انسان نیز صورتی تکنیکی خواهد بود در کنار دیگر صور تکنولوژیک بی آنکه نگران هیچگونه تقدیری باشد جز تامین حوائج خود. اینکه حکومت­ها چگونه حکومت­هایی خواهند بود، چندان پرسش دشواری نیست. هم اکنون حکومت­ها کم و بیش به یکدیگر شبیه­اند و همه در راستای توسعه تکنیک و رسوخ هر چه بیشتر تقدیر تکنولوژیک تکاپو می­کنند، مسلماً آنگاه که این تقدیر تمام انسانها را در یک تراز مستقر کند و اخلاق – یا بهتر بگوییم فقدان اخلاق- نهایی بر جهان سیطره پیدا کند، یا حکومت­های منطقه­ای و قاره­ای خواهیم داشت یا حکومتی واحد و جهانی که انسان میکروالکترونیک را بر اساس لیاقت­های ویژه تکنیکی درجه­بندی کرده و حوائج او را بطور جمعی برطرف خواهند کرد. ممکن است گفته شود اینگونه احتمالات زیاده از حد نومیدانه و حتی انتزاعی است. بنده چنین اعتراضی را می­پذیرم، اما احتمال نمی­دهم که صورت دیگری از حکومت تکنولوژیک متصور باشدحتی اگر کشورهای جهان به همین صورت فعلی باقی بمانند و مرزها در قاره­های مختلف فرو نریزد، باز هم جز اینکه متحمل حکومت­های خودکامه تکنولوژیک باشند، فرجام دیگری نخواهند داشت. خودکامگی در ذات تکنولوژی نهفته است و گرنه منابع و درآمدهای ملی اغلب کشورها هم اکنون برای تامین رفاه اجتماعی آنها کافی است. ولی از آنجا که می­توان با تکیه بر مظاهر تکنیکی و در پناه قهر تکنیک نسبت به کم و کیف زندگی اغلب طبقات فرودست بی اعتنا ماند، بیشتر حکومت­ها ترجیح می­دهند که قدرت خود را با اختصاص دادن منابع ثروت به خود و وابستگان خود و هزینه کردن آنها در راه حفظ حکومت تا واپسین لحظات بحران، پیش ببرند و به جای حل بحران­ها، بر امواج ناشی از آنها سوار باشند. مسلماً میراث شوم حکومت­های فعلی جهان در پناه سیطره تکنیک به آیندگان آنها یعنی خودکامگان آینده خواهد رسید که هر عنوانی داشته باشند ماهیتاً تفاوتی نخواهند داشت و جز اینکه به تقدیر تکنولوژیک گردن بگذارند و در بسط و گسترش ِ خودکامگی تکنیکی بکوشند، راهی ندارند. ممکن است گفته شود تا رسیدن به چنین ورطه­ای چند دهه یا شاید هم یک قرن باقی مانده است. بی شک چنین است، اما این فرصت، فرصتی نیست که در ضمن آن بتوان از تقدیر تکنولوژیک سرپیچی کرد یا از آن انصراف داد. تمام کشورها، تمام حکومت­ها و تمام مردم جهان ناگزیر از ادامه دادن راهی هستند که با انقلاب صنعتی شروع و با قرن بیستم در سراسر جهان فراگیر شد. ما نیز در این میان استثنا نیستیم و سالهاست که خواسته و ناخواسته در همین راه- که برای همه غیرقابل بازگشت است- قدم نهاده یا بهتر بگویم از بیم عقب نیفتادن از قافله تمدن- با تقدیرتکنولوژیک همراه شده­ایم و همچنان با توابع تمدن تکنیکی کجدار و مریز رفتار می­کنیم. به عبارت دیگر سالهاست توقع داریم که از مزایای تمدن تکنیکی بهره­مند باشیم و از مضار این تمدن در امان. و شگفت­آور اینکه علیرغم وقوف به غلبه مضار بر مزایا، هنوز به خود نیامده­ایم تا اگر نمی­توانیم خود را بیرون از دایره تقدیر تکنولوژیک ارزیابی کنیم، لااقل همچون غرب که در این تقدیر پیشرو و مقتدای ماست، این راه ناگزیر را با خودآگاهی ادامه بدهیم. به هرحال مشکل در کشورهای اسلامی و متعلق به سنن دینی مضاعف است و تا مدت­ها کشاکش سنت و تقدیر سنتی و تکنیکی در این کشورها ادامه خواهد داشت و ریزش مداوم سنت از یکسو و تعمیق سوء اخلاق تکنیکی از سوی دیگر، بر بحران­های گوناگون اینگونه کشورها خواهد افزود بی آنکه راه حلی یافت شود. البته در ساحت " معافیت از تفکر" به نظر خواهد رسید که رویکرد به سنن معنوی و دینی حتی در تقدیر تکنولوژیک میسر است. اما " تفکر آماده­گر" نشان می­دهد که چنین رویکردهایی همواره بر سطح می­لغزد و از حدود اخلاق فردی فراتر نمی­رود، زیرا تکنیک عمق را به تصرف درآورده و " معیشت مدرن" بر تمام وجوه و شئون جوامع سنتی حاکم شده است. اگر روی آوردن به اقتصاد دینی فی­المثل به سادگی پوشش دینی(حجاب) بود، شاید ما در دهه­های اینده سخن خود را در دهان تکنیک می­نهادیم(در جوهر آن رسوخ می­کردیم) اما هم اکنون این تکنولوژی است که در تمام عرصه­ها سخن خود را در دهان ما می­گذارد و تتمه تعلق ما به دین و معنویت و آداب و سنن دینی و معنوی را به تصرف خود درآورده و ما را به پیش می­راند بی آنکه مجال توقف و تامل به ما بدهد. با ژرف نگریستن در اقتضائات تمدن تکنولوژیک درمی­یابیم که دانای آلمان در چه دهشت و حیرت شگرفی از مواجهه با تقدیر تکنیک به سر می­برد که می­فرمود: " تنها خدا، خدا، خدایی است که می­تواند ما را نجات بدهد."

ای‌دل! بیا که تا به پناه خدا رویم
زآنچ آستین کوته و دست دراز کرد

والسلام

هوالباسط

 با سلام

دوستان عزیزی که نام آن ها هنوز به نام مستعار تغییر نکرده هر چه سریع تر واز طریق بخش نظرات همین پست ، و با تیک زدن گزینه خصوصی نام مورد نظر خود را به بنده ارسال نمایند تا نسبت به تبدیل آن اقدام کنم. لازم به ذکر است عدم اقدام شما در ارسال نام موردنظر مبنی بر رضایت شما به ادامه کار با همین نام است. در ضمن، از بسیجی عزیزی که این قالب زیبا را برای وبلاگ تدارک دیدند به نیابت از همه دوستان متشکرم.

ومن الله توفیق

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن صلواتک علیه وعلی آبائه فی

هذه الساعه و فی کل الساعه ولیا و حافظا وقاعدا وناصرا ودلیلا

وعیناحتی تسکنه ارضک طوعا وتمطئه فیها طویلا

منتظر دریافت محتویات زیبا برای این وبلاگ هستیم .